Lütfü Şener
Bazen vardır,Melikeler üzerinde sır-ül takva
Bazen vardır,
zayıf noktalarında cehalet
Sonrasında bir erkek girer
Kana
İhanet, ihanet, ihanet
Lütfü ŞENER
Son feryatti aslinda her söyledigimiz, ne kadar ilk gibi görünse de... Her son bir ilki doguruyordu aslinda, ve her dogan ilk bir sona baslangiçti... Her sey sondu aslinda, ayni yere, ayni zamanda bir daha dokunamayacak ve ayni nefesi tekrar soluyamayacatin, sondu gerçek olan. Atmis oldugun adimi geriye çeksen bile son bulacakti bir yasam. Son bir gülüstü gözlerin, ayni gözleri bir daha yakalayamayacaksin. Saatin her gün dünün ayni saatini gösterecektir, ama sondu o dün olan. Kayan bir meteor tasini ayni yerden, ayni yerinde görememenin sonu. Sondu bu kirilganlik, sondu bu çaresizlik, dün genc bir kiz icin agliyordun, bugün yasli bir sevgilinin "gül" olusu. Sonu sonda yasamakti hersey, ertelemek degil, sonunda yasamakti aslolan hersey. Bir korku filmi gibi iki kisinin cani kurtuldugunda degildir mutlu son, ya ölenler için o kesintili son. Zaman her zaman sonu gösterir, bir baslangici degil. "Seninle ilk defa buradayim" diyebildigin gibi "Seninle en son buradayiz"da mümkündür aslinda. Telefonun avizesine bagirirsin tam kapanacagi sirada "seni seviyoruuum" avize kapanmadan önceki son ramaktir içindeki basincin. Bir kitabi ilk defa okursun ve rafina koyarsin, o kitabi son defa okumusundur.
ilk mi dogru, son mu bilmiyorum, ikisi arasinda zit kavramlik hissedemiyorum. Ilk olmasa da hayatimda bir "son" hallederdi bütün islerimi.
Seni Son Kez Seviyorum.
SON...